کنفرانس امنیتی دفاعی تهران به روایت ژنرال فرانسوی/ جا ماندیم
تاریخ انتشار: ۱۳ بهمن ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۲۵۸۹۸۵۰
ژنرال دومنیک دلاوارد: ازنظر تدابیر امنیتی به عنوان کنفرانسی بینالمللی، این اجلاس در مکان وسیع و امن وزارت دفاع ایران برپا شد. 34 کشور حاضر در این نشست، کشورهایی بودند که بیش از 60 درصد جمعیت جهان را تشکیل میدهند فرزانه خوئینی مترجم
ژنرال دومینیک دلاورد نویسنده و تحلیلگر فرانسوی به عنوان یکی از میهمانان حاضر در نشست بینالمللی «دفاع و امنیت در غرب آسیا» که روز 17 دی ماه در تهران برگزار شد، به توصیف این کنفرانس و ارائه جزئیاتی از آن پرداخت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
فرم ظاهری نشست دفاع و امنیت غرب در آسیا
ازنظر تدابیر امنیتی به عنوان کنفرانسی بینالمللی، این اجلاس در مکان وسیع و امن وزارت دفاع ایران برپا شد. 34 کشور حاضر در این نشست، کشورهایی بودند که بیش از 60 درصد جمعیت جهان را تشکیل میدهند. هر کشور از یک تا 6 مقام نظامی یا دیپلمات را به نمایندگی معرفی کرده و هیأت روسی بزرگترین هیأت بود. از بزرگترین کشورهای حاضر در کنفرانس تهران میتوان به کشورهای (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) و 8 کشور عضو سازمان همکاری شانگهای (روسیه، هند، چین، پاکستان، ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان) اشاره کرد. از همه شگفت انگیزتر حضور «بولسنارو» از برزیل؛ دوست جدید اسرائیل و امریکا بود که منطقی بود این نشست را بایکوت میکرد. آیا بولسونارو از قبل این دعوت را پذیرفته بود؟ با در نظر گرفتن این کشورها و دو کشور مهم ایران و ترکیه با حسابی سرانگشتی میتوان دریافت که این 12کشور تقریباً دارای نیمی از جمعیت جهان هستند. حضور 4 کشور قربانی اصلی هرج و مرج ایجاد شده توسط امریکا از سال 2003 نیز قابل توجه بود. عراق با اکثریت جمعیت شیعه که امریکا به بهانه دروغین دسترسی به سلاحهای کشتار جمعی به آن حمله کرد. سوریه با اکثریت جمعیت اهل سنت (70 درصد)، یمن (انصارالله) که حداقل دارای 45 درصد جمعیت شیعه و افغانستان که 80 درصد آنها سنی هستند و همگی به نوعی قربانی درگیریهای نظامی امریکا شدهاند.
همچنین نمایندگان دولتهایی مانند ونزوئلا و کره شمالی که قربانی تحریمهای امریکا هستند و میتوانند با ایران در این زمینه همبستگی داشته باشند، همراه با نمایندگان دولت الجزایر در نزدیکی روسیه (42 میلیون جمعیت) و اندونزی (265 میلیون جمعیت) که اغلب سنی هستند نیز در این کنفرانس به چشم میخوردند.
در نهایت شاهد حضور 4 کشور از ائتلاف غربی (ژاپن، آلمان، اتریش و ایتالیا) هستیم که خود را علاقهمند به ایجاد صلح در خاورمیانه و ادامه تجارت با ایران نشان میدهند. هر 4 کشور امروز به طور گسترده با کشورهای برزیل، هند، چین و آفریقای جنوبی و کشورهای عضو همکاری شانگهای جاهای خالی کشورهایی که بیشتر تحت تأثیر لابیهای اسرائیلی قرار دارند (امریکا، انگلستان و فرانسه) را پر کردند. به جز این 24 کشور، حدود 12 کشور غیراروپایی که پرچم کشورهایشان برای من قابل شناسایی نبود در این کنفرانس شرکت داشتند.
از غایبان این کنفرانس که بیش از حد به چشم میآمد، اما به دلایلی که ذکر شد غیبت آنها قابل پیشبینی بود، امریکا، فرانسه و انگلیس بودند. شاید هر دو کشور میترسیدند که به خاطر اعتصابها در کشورشان و اقدامات غیرقانونی خود از آوریل 2018 در جایگاه متهم قرار بگیرند.
من و دوستم آلن کوروز به عنوان کارشناسان منطقه به این کنفرانس دعوت شده بودیم و به نمایندگی از کشورهایمان صحبت نکردیم. فرانسه مدعی حمایت از معاهده هسته ای ایران است، ولی با این وجود شخصی را به سفارتخانه تهران معرفی نکرده است تا رسماً در یک کنفرانس بینالمللی مهم پیرامون مسائل دفاعی و امنیتی خاورمیانه حضور یابد؛ کنفرانسی که نمایندگان 60درصد از جمعیت بشری در آن حاضر بودند. پاریس از 27 ژوئن 2018 از زمان خروج فرانسوا سمنود از تهران، سفیر جدیدی به ایران معرفی نکرده و به نظر میرسد که این سفیر دیگر جایگزینی نداشته باشد. مطمئنا نخبگانی که بر ما حکومت میکنند و همچنان به دنباله روی از امریکا و به تبع لابیهای طرفدار اسرائیل ادامه میدهند، دیگر قادر به درک انسجام و ثبات در سیاست خارجی نیستند؟ گرچه فرانسه میگوید «حامی» توافق هستهای است؛ ولی عملاً میبینیم که تسلیم فشارهای ایالات متحده و لابیهای طرفدار اسرائیل در همه زمینهها از جمله تأخیر در انتصاب یک سفیر یا حتی معرفی یک مأمور یا مشاور ساده برای شرکت در یک نشست امنیتی مهم است.
بنیان نشست
علاوه بر جذابیت سخنرانیهای رسمی نمایندگان در این کنفرانس، مکالمات میان اعضای هیأت نمایندگیها در حاشیه بحثها نیز مفید بود. من این فرصت را داشتم که بتوانم حدود یک ساعت با رئیس هیأت روسی، سفیری خارق العاده و قوی تبادل نظر کنم و متن اصلی سخنرانیاش را به زبان انگلیسی دریافت کنم. توانستم به طور مختصر با معاون وزیر دفاع سوریه نیز صحبت کنم.
اولین نتیجهای که از این کنفرانس گرفتم، این است که هیچ اختلافی میان سنیها و شیعیان کشورهای حاضر (افغانستان، الجزایر، اندونزی، پاکستان، ترکیه، کشورهای آسیای مرکزی، سوریه که دارای جمعیت عمدتاً سنی هستند با ایران، عراق و انصارالله یمن که اغلب شیعه هستند) وجود ندارد.
سنیها و شیعیان روی دو نکته درطول این کنفرانس تأکید کردند:
1- باید با اتحاد مقابل افراط گرایی اسلامگرایان در آسیای غربی مقابله کنیم؛ اما بدون دخالتهای بیرونی خارجیهایی که اوضاع را بدتر میکنند.
2- دخالتهای ایالات متحده و غربیها در غرب آسیا و آسیبهای جانبی حاصل از بمبارانهایی که اکثریت قربانیان آن زنان و کودکان بی گناه هستند، منشأ افزایش نفرت مسلمانان از امریکا و متحدانش شده است.
سخنرانی نماینده افغانستان نیز بر این مبحث استوار بود.
درست است که میزان بمبارانهای امریکا بین سالهای 2015 تا 2018 در افغانستان به هشت برابر افزایش یافته، اما به طور بدیهی کمکی به تغییر و بهبود اوضاع نکرده است. بر اساس آمار رسمی مرکز فرماندهی نیروی هوایی امریکا، جنگندههای امریکا از ماه ژانویه تا سپتامبر 2018 حدود پنج هزار و 213 عملیات بمباران هوایی در افغانستان داشتهاند. امریکا از زمان حضور نظامی در افغانستان نسبت به سالهای گذشته هرگز این مقدار بمباران هوایی در سال 2018 انجام نداده بود. این گزارش میافزاید 17 سال از اشغال کابل توسط نیروهای امریکا و متحدانش میگذرد و در حال حاضر نیمی از کنترل افغانستان به دست نیروهای طالبان است و همچنان جنگ در این کشور ادامه دارد.
در نگاه نخست حضار در این کنفرانس دخالت امریکا در امور داخلی کشورهای منطقه بهعنوان حمایت بی قید و شرط از رژیم عبری تلقی شد؛ ولی از منظری دیگر تمایل به کنترل مناطق غنی از منابع طبیعی به نفع امریکا تلقی شد. اولین قربانیان اقدامات امریکا از جمله عراق، سوریه، یمن و افغانستان، این دخالتها را که مسبب ایجاد هرج و مرج، نفرت، مرگ و خونریزی است بشدت محکوم کردند.
سومین نتیجه: دلیل تنش های رو به رشد روسیه با رژیم صهیونیستی در حاشیه کنفرانس، رئیس هیأت روسی، من را متقاعد کرد که روسها مقاماتی را که پشت صحنه و عامل روس هراسی در برخی کشورهای غربی (ایالات متحده امریکا، انگلستان و فرانسه) هستند به خوبی میشناسند. روسیه از لابیهایی که با این موضوع در این سه کشور و چند کشور دیگر از جمله کانادا، استرالیا، برزیل بارسلونا برگزار میشود آگاه هستند. آنها از اهمیت نقش این ابزارهای آنگلوساکسونی برای تبلیغ یا تخریب نامزدهای انتخابات بزرگ در سالهای 2016، 2017 و 2018 مطلع هستند و میدانند رئیس دولتی که در پشت صحنه، این شبکههای قدرتمند و بسیار تأثیرگذار را تحریک و تشجیع میکند چه کسی است. شاید توضیح تنش روبه رشد در روابط میان روسیه و رژیم صهیونیستی نیز همین باشد.
چهارمین نتیجه :
اکثریت حضار با محکوم کردن امریکا و بریتانیا، هردو کشور را مسئول هرج و مرج در منطقه دانستند، ولی از فرانسه بندرت نام برده میشد. واضح است که پاریس با غیبت در این کنفرانس تقریباً در تمامی سخنرانیها نادیده گرفته شد. به نظر میرسد که فرانسه به چشم دولتهای منطقهای حاضر در این کنفرانس، از چرخه بازیگران اصلی بسادگی بیرون رفته است. به کسانی که همچنان در رؤیای بازگشت نفوذ فرانسه در سوریه هستند، میگویم: این موضوع برای مدتی بسیار طولانی تمام شده است. فرانسه دیگر جز نقشی خرده پا، آن هم در صورت توافق روسیه که تنها به تضمین استقلال این کشور و مقابله با ایالات متحده بستگی دارد، نقشی نخواهد داشت. فرانسه امروز کشوری ضعیف در زمینههای دیپلماتیک، اقتصادی، نظامی و اجتماعی است؛ کشوری وابسته و پیرو امریکا که دیگر حتی امریکا هم او را به حساب نمی آورد. شاید فرانسه بتواند از هوش و زکاوت پوتین که دوستدار فرانسه و همچنان به دنبال توسعه روابط و منافع مشترک با اتحادیه اروپا است، بیشتر بهره ببرد.
در حاشیه کنفرانس به اقدامات اخیر جلیقه زردها نیز اشاره شد. تصاویر تلویزیونهای ایران روی این موضوع میچرخد. دولت فرانسه که اغلب به عنوان یک الگو و درس برای همگان مطرح بود امروز بی اعتبار شده است. حکومت ایران بخوبی میداند که چگونه مدلهای دموکراتیک نامناسب غربی را که موجب شورشهای مردمی میشوند را به تصویر بکشد و محکوم کند. برخی با نگاه به این تصاویر به دنبال انتقامگیری از حامیان انقلابهای رنگی و بهارهای عربی هستند؛ شورشهایی که اغلب از سوی کشورهای خارجی هدایت و پشتیبانی شدهاند.
«پاییز یا زمستان فرانسوی»، آلودگیای است که با عناوینی مشابه مانند شال قرمزها و... خیلی سریع به سایر کشورهای غربی سرایت کرد و عکسالعمل نیروهای پلیس با استفاده از گازها به تصاویر سرگرم کننده تلویزیونی برای مردم غرب آسیا و مدل اجتماعی غیرقابل انکار ما و سیستم نمایندگی و حکومتی از نفس افتاده ما تبدیل شد. از نظر من بسادگی میتوان متوجه شد که توازنهای اقتصادی، جغرافیایی و جمعیت شناسی جهان از حالت تعادل خارج شده است و شاید زمان بزرگ برای تجدید نظر در سیاست خارجی و بازیابی استقلال دوباره ما رسیده باشد./
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۵۸۹۸۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرانسه پیشتر سربازان خود را به اوکراین فرستاده است
استفان برایان، دستیار سابق معاون وزیر دفاع آمریکا گزارش داد که فرانسه سربازانی را از واحدهای نظامی خارجی خود به اوکراین فرستاده است.
براساس گزارش اسپوتنیک، برایان گفت: آنها (سربازان فرانسوی) برای حمایت از تیپ ۵۴ مکانیزه نیروهای مسلح اوکراین در اسلاویانسک مستقر شدند و سربازان فرانسوی از هنگ ۳ پیاده نظام فرانسه، یکی از واحدهای اصلی واحدهای نظامی خارجی استخدام شدند.
او خاطرنشان کرد که اولین گروه از پرسنل نظامی یگان فرانسوی پیش از این به نبردهای فعال علیه واحدهای روسی در دونباس اعزام شده بودند.
این مقامآمریکایی در گزارشی برای روزنامه آسیا تایمز افزود: بعید است روسها افزایش تعداد نیروهای فرانسوی را برای مدت طولانی تحمل کنند، حتی اگر سربازان واحدهای خارجی باشند و معلوم نیست روسیه در پاسخ چه خواهد کرد.
امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه در پایان فوریه گذشته ادعا کرد: پاریس تمام تلاش خود را برای جلوگیری از پیروزی روسیه در این جنگ انجام خواهد داد.
به گفته او، رهبران کشورهای غربی در مورد امکان اعزام نیرو به اوکراین گفتگو کردند، اما اتفاق نظر وجود نداشت.
نشریه سوئیسی NZZ در تشریح یکی از سناریوهای اعزام نیروهای فرانسوی به اوکراین نوشت: نیروهای نظامی فرانسه ممکن است در شمال اودسا مستقر شوند تا امنیت این بندر را تضمین کنند.
به نوشته این نشریه، وظیفه نیروهای فرانسه در اودسا میتواند حفاظت از بندر دریایی و همچنین حرکت سریع به قلمرو مولداوی در صورت شروع درگیری در آنجا باشد.
باشگاه خبرنگاران جوان بینالملل اروپا و آمریکا